کوهنوردی از جمله ورزشهای هیجانانگیز و ماجراجویانهای است که هر کدام از ما دستکم یکبار در زندگیمان آن را تجربه کردهایم، اما فعالیت حرفهای در این رشته بسیار با آنچه تصور میکنیم متفاوت است. در همین راستاگپ و گفتی دوستانه داشته ایم با این دو بانوی کوهنورد تا جلوه های زیبایی از این ورزش را به ما نشان دهند.
"یکی از مشکلات جامعه ما در حال حاضر دور افتادن از طبیعت است. به همین دلیل انواع بیماریهای روحی و جسمی در بین مردم افزایش یافته است." این اولین جمله دو بانوی کوهنورد شاغل در بهداشت و درمان صنعت نفت اهواز می باشد که چندین سال به طور مدام و مستمر ورزش کوهنوردی را در پیش گرفته اند. در همین راستاگپ و گفتی دوستانه داشته ایم با این دو بانوی کوهنورد تا جلوه های زیبایی از این ورزش را به ما نشان دهند.
پریا جمالزاده:
کارشناس بیهوشی شاغل در اتاق عمل بیمارستان بزرگ نفت اهواز هستم. بنده ابتدا کوهنوردی را در یک باشگاه خصوصی در اهواز شروع کردم. 7سال است که به طور مستمر کوهنوردی میکنم .اولین صعود من به قله دماوند بود و اخیرا هم به قله آرارت ترکیه و قله کازبک گرجستان صعود کردم.
ورزش کوهنوردی با وجود چالش های زیادی که میتواند در مسیر داشته باشد، شاید یکی از بهترین راههای نزدیکی به خداوند نیز باشد. اینکه شما از بالا از ارتفاعی که قرارداری خداوند را بیشتر حس کنی و بهتر با خداوند نجوا کنی ، از بهترین تجربههاست ،بنابراین کوهنوردی برای من همیشه سرشار از خاطرات خوب بوده است.
طبیعت زیبای کوه و ارتفاع زیاد انسان را بسیار تحت تاثیر قرار میدهد. بودن در فضای کوه و ارتفاع انسان را به توجه در خلقت زمین و آسمان و تفکر در آفرینش خداوند سوق میدهد و حس داشتن خالقی برتر را با تمام وجود لمس میکنیم.
هدف از کوهنوردی یکی شدن با طبیعت، تقویت روحیه اتحاد ، آموزش صبر بر مشکلات و موانع زندگی است.
سمیه مهدی پور بیرگانی :
اواخر سال 98 به پیشنهاد یکی از دوستان ، به یک تپه (فدلک شهرستان شوشتر ) رفتم و از افراد و ازطبیعت بسیار انرژی گرفتم، تصمیم گرفتم این روند رو که به جمعه ها موکول میشد ادامه بدهم و کمکم علاقه ی من به کوه و طبیعت و آموزه های کوهنوردی بیشتر و بیشتر شد. پنج ماه بعد از آغاز کوهنوردی توانستم به قله یخچال همدان به ارتفاع 3580 متر صعود کنم و این اولین صعود جدی من بود. در مدت 3 سال اخیر و علی رغم وجود بیماری کرونا توانستم به 20 قله صعود کنم و موفق به گرفتن مدرک راهنمای کوهستان شوم. ماه گذشته هم توانستم قلهی کازبک گرجستان را فتح کنم.
بهترین دوران زندگی و خاطرات خوب عمرم در این چندسال کوهنوردی رقم خورده است. شاید همه ی مردم یا حتی زمانی خود من دوست داشتم در اوج و در قله ی کوه زندگی کنم اماخوشبختی واقعی جایی است که سراشیبی به سمت بالای کوه را می پیمایی همراه با دیگر همنوردان. ودر نهایت وقتی به قله میرسی توانایی های خود را بیشتر باور میکنی. کوهنوردی حس بسیار خوبی به انسان میدهد و واقعا دوست دارم همگان این حس خوب راتجربه کنند.
کوهنوردی روش درست زندگی کردن رو به ما یاد میدهد، کوهنوردی را باید زندگی کرد. ورزش کوهنوردی به صورت اصیل آن، همیشه به دور از چشم تماشاگران و تشویق آنها بوده است اینجا بدون داور و سوت و زنگ، هیچکس خطا نمیکند و همه به یکدیگر خداقوت میگویند و رفاقت جای رقابت را میگیرد.
هردو بانوی کوهنورد در پایان بر این ویژگی اتفاق نظر داشتند که کوه و طبیعت کارخانه انسان سازی هستند، انسانها در کوهنوردی احترام به یکدیگر ، به طبیعت و به قوانین رو یادمیگیرند.