سال جهش تولید با مشارکت مردم
امروز پنج شنبه ۹ فروردین ۱۴۰۳ ۱۳:۴۱
 

اخبار

پرستاری موهبتی الهی و مسئولیتی بزرگ

سالها تلاش در مراکز درمانی صنعت نفت از کارکنان این حوزه افرادی توانمند ساخته که در بحران ها میتوان چون کوه به ایشان تکیه کرد. با خانم نپتون پرویزی سرپرستار بخش داخلی مردان (کووید 1) بیمارستان بزرگ نفت اهواز که کارمند نمونه ی وزارت نفت در سال 1399 شده است به گفتگو نشسته ایم که در ادامه می آید:

 

لطفا خودتان را معرفی کنید و بفرمایید از چه سالی وارد صنعت نفت شدید؟

من نپتون پرویزی دارای 27 سال سابقه کار در سازمان بهداشت  و درمان صنعت نفت هستم که در سال 1373 بعد از فارغ  التحصیلی از دانشگاه تهران وارد صنعت نفت شدم و حدود 10 سال در جزیره خارک اشتغال داشتم و مابقی مدت خدمتم را در بیمارستان بزرگ نفت اهواز در بخش های ICU و اورژانس سپری کرده ام و در حال حاضر نیز سرپرستار بخش داخلی مردان (کووید 1) بیمارستان بزرگ نفت اهواز هستم که این بخش در اواخر سال 98 به علت شیوع بیماری کرونا ، به بخش کووید1 تغییر کاربری داد.


از سال های کار در جزیره خارک چه خاطراتی دارید؟

شروع کارم در جزیره خارک بود که ده سال در آنجا به صورت اقماری مشغول بکار بودم . از این مدت ۳سال و نیم  با فرزندم رفت و آمد می کردم . بخاطر دارم دخترم  ۳ ماهه بود که او را  قنداق شده و در کیسه خواب با هواپیما به جزیره می بردم . ضمناً  بیمارستان خارک مهدکودک نداشت و پیداکردن پرستار کودک بسیار سخت بود .خارک یک جزیره کوچک بود و همراه بردن نوزاد 3 ماهه در آن محیط بسته و فاقد امکانات خیلی برای من سخت بود؛ و هیچوقت آن شرایط را فراموش نمی کنم. البته هدف من خدمت به جامعه صنعت نفت بود و باعث شد که من این مشکلات را سپری کنم و به لطف خدا همان دختر 3 ماهه سال های بدو استخدام من در حال حاضر دانشجو شده است.

 

تعریف شما از شغل پرستاری چیست؟

شغل پرستاری یک موهبت الهی و در عین حال یک مسئولیت بزرگی است.  من همانقدر که به افراد دارای روحیه فداکاری توصیه می کنم که رشته پرستاری را انتخاب کنند،  به همان میزان هم به آنان و سایر همکارانم یادآوری می کنم که بار بسیار بزرگی بر دوش دارند.  انتخاب رشته پرستاری نیازمند چند خصوصیت مهم است ، اول تخصص، دوم هنر ارتباط ، سوم از خودگذشتگی ، صبر و حوصله، و برخی خصوصیات شخصیتی که باید با روحیه انسان سازگار باشد و در وجودش نهادینه شده باشد، تا بتواند از عهده این مسئولیت برآید.

شاید در برخی رشته ها بتوان با تجربه خطاها را جبران کرد ولی در رشته پرستاری هیچگونه سهل انگاری قابل پذیرش و چشم پوشی نیست و در بسیاری از موارد ، بعضی از اشتباهات قابل جبران نیستند، زیرا شغل پرستار بطور مستقیم با سلامت افراد سروکار دارد. بیمار و خانواده اش به شما اطمینان کرده و سلامت و جان خود را به شما سپرده است و این امانت سنگینی است ، پس پرستار باید امانت دار خوبی باشد.

چیزی که از نظر من شاید کمتر در رابطه با پرستاری صحبت می‌شود و کمتر اهمیت داده می شود، جایگاه شغلی یک پرستار است . بین کلیه مشاغلی که ما تصورشان می کنیم و آرزو می کنیم که این شغل ها را داشته باشیم، هیچ شغلی مانند پرستاری نیست ؛ برای اینکه در این شغل علاوه بر جسم بیمار ، روح او  هم به پرستار احتیاج دارد، زیرا در این شغل نه تنها  پرستار نیاز های مراقبتی و درمانی بیمار را تامین می‌کند، بلکه فرد بیمار روح و روان رنجوری دارد که نیازمند توجه پرستار است .

 

شما به عنوان سرپرستار بخش کووید1 بیمارستان بزرگ نفت اهواز از همان ابتدای شیوع کرونا  با تعهدی که به کارتان داشتید به خدمات رسانی به بیماران مبتلا به کرونا مشغول شدید، لطفاً در این زمینه توضیح دهید.

از ابتدای شیوع این بیماری، من و همکارانم در بیمارستان نفت اهواز آماده خدمت رسانی به بیماران مبتلا به کرونا شدیم و پیشنهاد دادیم که بخش محل خدمت ما تغییر کاربری پیدا کند و  به بخش مراقبت از بیماران کووید19 تبدیل شود. البته تغییر کاربری بخش فقط نوع مراقبت نبود، بخشی هم مربوط به مراقبت از کادر درمان بود که مبتلا نشوند و بتوانند اقدامات درمانی و مراقبتی مناسبی را برای بیماران داشته باشند.

در آغاز گسترش بیماری کرونا در جامعه، بخاطر ناشناخته بودن این ویروس و بی اطلاعی جامعه پزشکی دنیا در مواجهه و درمان آن  ترس و  وحشت بسیار زیادی نسبت به این بیماری وجود داشت

فشار روانی زیادی روی تک تک ما شاغلین بخش کووید و خانواده هایمان بود و این مرحله را با فراز و نشیب فراوان طی کردیم و  تاثیر خوبی  روی بیماران و خانواده هایشان داشتیم و همین باعث شد احساس کنیم که نقش مهمی در این کنترل این همه گیری جهانی ایفا می کنیم و این حس مفید بودن به ما روحیه می داد و از فشارهای روانی ناشی از ترس کرونا می کاست.

 

برای حفظ روحیه بیماران مبتلا به کرونا چه اقداماتی  انجام می دادید ؟قطعاً خیلی غم انگیز است که شما شاهد درد و رنج بیمارانی باشید که از آنان مراقبت می کردید؟

کاملاً درست است؛ همدرد شدن با بیمار کار مشکلی است و در روحیه پرستار تاثیر می گذارد، خصوصاً برای ما که در موقعیتی کار می کنیم که یک مجموعه ثابتی است و خیلی از بیماران را می شناسیم و ممکن است هر بیمار را  بارها دیده باشیم و بی شک بهبودی و یا خدای ناکرده فوت او تاثیر مثبت و منفی روحی بسیار زیادی برای ما دارد.

این ویروس فرصتی به ما نداد و ناگهان وارد پیک بیماری شدیم، ما زمانی به خود آمدیم که تقریبا پیک اول را گذرانده بودیم و زمانی که در شهریور ماه دوباره به حالت عادی بخش خودمان برگشتیم، احساس کردیم که شکل و رنگ بخش جور دیگری است. تک تک اتاق ها برای ما یاداور رنج و درد و بیمارانی بود که از دست داده بودیم و این ها باعث آزار و اذیت ما می شد.

برخی از پرستاران همکار که به ویروس کرونا مبتلا شدند، تازه متوجه می شدند که کرونا چه بیماری خشن و آسیب رسانی است و از آن موقع به بعد احساسشان به این بیماری متفاوت بود و شاید در این مواقع خیلی بهتر و عمیق تر بیمار را درک می کردند و شاید اینطور خیلی بیشتر می توانستند به بیمار کمک کنند.

شما که در خط مقدم مبارزه با بیماری کرونا مشغول فعالیت هستید ، از مواجهه با این بیماران و رفتار اطرافیان با خود بگویید.

در مورد مواجهه و خدمت رسانی به بیماران مبتلا به کرونا باید بگویم از یک سو وظیفه شغلی و انسانی ما ایجاب می کند که به این هموطنان رسیدگی و خدمت رسانی کنیم و از سوی دیگر ناشناخته بودن ویروس کویید 19 در ابتدای این همه گیری و سرعت بالای انتقال آن ، سطح خاصی از مراقبت و رعایت پروتکل های بهداشتی را طلب می کند.

در مورد برخورد اطرافیان هم  باید بگویم  به دلیل اینکه ابتلا به این بیماری پیش آگاهی کاملا مشخصی ندارد و این مسئله برای مردم یک موضوع جدی است که شاید باعث ترس و نگرانی سایرین در برخورد با ما  شود، که البته حتما من و همکارانم نیز برای حفظ سلامت دیگران نهایت تلاش خود را بکار می بندیم که همه جوانب بهداشتی را در مواجه با سایرین  رعایت کنیم. سعی می کنیم با اطرافیان خصوصا افراد مسن مانند پدر، مادر و ....  و  همچنین افراد دارای بیماری زمینه ای که از ایمنی بدنی ضعیف تری نسبت به سایرین برخوردار هستند ارتباط کمتری داشته باشیم  و بیشتر ارتباطات بصورت تلفنی و  تماس های ویدیویی باشد.

وقتی از بیمارستان به منزل بر می گردید، نگران ناقل بودن نیستید، لطفا در این مورد توضیح دهید ؟

این مشکل  همه پرستاران ، پزشکان و  کادر درمانی است، ولی ما سعی کردیم این مشکلات را به روش های مختلف حل کنیم . یکی از روش های مورد استفاده ما  این بود که زمانی که به خانه می رویم سعی کنیم همه ی اشیاء ، لباس و محیط اطراف را ضدعفونی کرده باشیم  و زمانی که وارد محیط منزل می شویم و یا قبل از آن ، در بیمارستان اقداماتی را انجام می دهیم. حتی بعضی از پرسنل که فرزند کوچک دارند قبل از منزل رفتن حمام می کنند، چون نمی توانند به فرزندشان بگویند که به من نزدیک نشو . ما نمی‌خواهیم این حس ترس و نگرانی به  فرزندان و اعضای خانواده ما منتقل شود به همین خاطر سعی می کنیم  با توجه به شرایط خاص محیط شغلیمان ،  خانواده را از وجود خود محروم نکنیم ، اما پروتکل ها و توصیه های بهداشتی را رعایت می کنیم .

آیا در این مدت شیوع کرونا در بیمارستان های دیگری بجز بیمارستان نفت اهواز هم خدمت کرده اید؟

خیر، متاسفانه فرصت نشد. البته من در ابتدای این بیماری برای کمک در بیمارستان رازی اهواز که به عنوان بیمارستان دانشگاهی به پذیرش بیماران مبتلا به کرونا اختصاص یافته بود ، داوطلب شده بودم ، ولی با توجه به مراجعات زیاد بیمارستان نفت اهواز و لزوم خدمت رسانی به این مراجعین فرصت حضور در بیمارستان رازی را پیدا نکردم و در بیمارستان نفت اهواز هم مسئولیت بخش کووید1 به من سپرده شد که همین امر وظیفه مرا سنگین تر کرد.

 خاطره ای از برخورد با بیماران مبتلا به کرونا دارید که در ذهنتان ماندگار شده باشد .

خاطرات مواجه با این عزیزان واقعا خاطراتی عجیب و عبرت آموز است، که گاهی اوقات قابل ذکر و بعضی هم غیر قابل بازگو کردن هستند ، و فقط در ذهن و دفتر خاطرات فکرمان بایگانی می شود. ولی خاطره ی یکی از بیماران که نسبت به بقیه متفاوت بوده این بود که ؛ یک روز خانم بیماری را به بخش آی سی یو منتقل کردیم که زیاد وضعیت تنفسی بدی نداشت ولی بخش زیادی از ریه هایش درگیر شده بود . تقریبا نیم ساعت بعد از انتقال بیمار به آی سی یو رفتم که به ایشان سر بزنم، هنگامی که بالای سرش رفتم لباس مرا را گرفت و  رها نمی کرد و مدام اصرار داشت که باید من را به بخش ببرید.  به ایشان گفتم: اینجا دستگاه ها ، اکسیژن ، پرستار ویژه کار و همه امکانات هست و مراقبت بهتری از شما انجام می شود. ولی او همچنان اصرار داشت که من اینجا نمی توانم بمانم . گفتم: چرا ، علت چیست ، چرا این فکر را می کنی ؟  او گفت: امروز تولد نوه ام است و اینجا اجازه نمی‌دهند که با او از طریق موبایل صحبت کنم و این باعث ایجاد ناراحتی روحی برای نوه ام می شود. لطفا مرا به بخش منتقل کنید تا بتوانم با نوه ی عزیزم در روز تولدش صحبت کنم و بعد دوباره من را برگردانید به آی سی یو.

خواهش آن خانم برای تماس با نوه اش مرا تحت تاثیر قرار داد و او را به راهرو بخش آوردم و ایشان با نوه اش صحبت کرد و خیلی هم خوشحال شد و بعد از آن او را مجدداً به اتاقش در بخش آی سی یو برگرداندم،  و در کمتر از یک ساعت یک مورد فوت ناشی از ایست قلبی در آی سی یو اعلام کردند، که  بلافاصله با آی سی یو  تماس گرفتم و مشخصات بیمار فوت شده را پرسیدم که متاسفانه همان خانم بود، من خیلی از این خبر متاثر شدم ، و چیزی که واقعاً خیلی برای من جالب بود ، این که حکمت ، لطف و نظر خداوند حتی یک لحظه هم از این بیماران دور نیست کما اینکه فرصت هایی را ایجاد می کرد که بیماران به خواسته هایی که داشتند برسند و این مورد برای  همیشه در یاد و خاطر من ماندگار شد.

خاطره ی دیگر اینکه  یکی از همکارانمان که در اورژانس بیمارستان نفت مشغول خدمت بود به این بیماری مبتلا و زمانی که بستری شد حال وخیمی داشت، سر درد ، بدن درد و تنگی نفس زیادی داشت و اکسیژن می گرفت، آرام و قرار نداشت، هر بار که به او سر می زدم، او از فرط درد و بی قراری ناله می کرد.

صبح روز بعد که برای دیدن او رفتم، متوجه لانه پرنده ای در کنار پنجره اتاق شدم که چند جوجه هم در لانه داشت و به آنان غذا می داد. به  همکارم گفتم: ببین چه اتفاق و صحنه خوبی است، بیا این را به فال نیک بگیریم. این پرنده که در کنار پنجره اتاق شما لانه کرده و از جوجه هایش مراقبت می کند، چند روز دیگر که جوجه هایش بزرگتر شدند آنها را رها می کند و می رود و آن روز هم تو از این بیماری رها خواهی شد. هر روز صبح که بیدار می شوی اول به این پرنده ها نگاه کن و ببین با چه تلاشی از بچه هایش مراقبت می کند، تو هم از او انرژی بگیر و برای دستیابی به سلامت خود تلاش کن. خوشبختانه روزی که همکارمان بهبودی یافت و مرخص شد آن پرنده هم با  بچه هایش که دیگر بال و پر داشتند پرواز کرد و رفت.  

 

شما امسال  به عنوان  کارمند نمونه وزارت نفت انتخاب شدید، شما در خودتان چه ویژگی را سراغ دارید که باعث این انتخاب شده است؟

یک پرستار متعهد و دلسوز همیشه و در همه حال باید آماده ارائه خدمات پرستاری باشد و معمولا نیز فرصت های برای او پیش می آید که به دیگران کمک کند. من در این مدت 27 سالی که در این رشته تجربه دارم هیچوقت مسافرتی نرفتم که بیمارستان و داروخانه در آن گنجانده نشده باشد. حتی در برخی از سفرهای تفریحی، اتفاقاتی افتاده که کسانی به تخصص و تجربه من نیاز داشته اند و من در آنجا هم مانند محل کارم به عنوان یک پرستار خدماتی را ارائه داده ام و از اینکه در هر موقعیتی امکان مفید بودن و خدمت رسانی به همنوعان برایم فراهم شده بسیار خوشحالم و خدا را شاکرم و به پرستار بودن خود افتخار می کنم.

 

توصیه شما به مردم به عنوان کسی که شرایط ناگوار این بیماری، مشکلات آن و وخامت حال بیماران مبتلا به کرونا را از نزدیک دیده اید،  چیست؟

بیشتر تاکید ما  روی شکستن زنجیره انتقال بیماری توسط همه ی مردم است این زنجیره که در تجمعات و میهمانی ها  به صورت دومینو انتقال پیدا می کند و باعث شیوع و همه گیری بیماری می شود و قطعاً رعایت پروتکل ها و توصیه های بهداشتی، استفاده مستمر از ماسک مناسب، شستن و ضدعفونی مکرر دست ها و همچنین پرهیز جدی از حضور در تجمعات و بیرون رفتن های غیر ضروری در قطع انتقال این ویروس نقش مهمی دارد .

 

۴ اسفند ۱۳۹۹ ۰۹:۴۲
روابط عمومی بهداشت و درمان صنعت نفت اهواز |
تعداد بازدید : ۱,۶۴۲

نظرات بینندگان

تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید